3-2-2015 Swingbridge Buller Gorge

Vanmorgen werden we wakker, nou ja.... probeerden we, met een strak blauwe lucht, zonnetje en heerlijke temperatuur. We zouden vroeg weggaan om bij tijds bij de Buller Gorge te zijn, maar dat mislukte. Echt vakantiegevoel, ontbijten in het zonnetje en lekker niet haasten. Rond half 11 toch maar vertrokken en onderweg behoorlijke regenbuien gehad. De voorspelling was dat het op de plaats van ons reisdoel mooi weer zou zijn. We twijfelden daar wel aan, maar zowaar, drie uur later werd het droog en kwam de zon weer tevoorschijn. We hadden de TomTom ingesteld op de swingbridge over de Buller river. Het schijnt de langste swingbridge van NZ te zijn. En inderdaad, een behoorlijke lange brug over een kolkende rivier. Het was erg rustig, dus Hans kon op zijn gemak met de wannabe GoPro opnames maken. Gaaf om erover heen te lopen, al schommelend, met onder je die diepte en het water. Aan de overkant was een wandeltocht uitgezet waarbij je op verschillende plekken mooie uitzichten had over de rivier.  Een nadeel van deze plek waren de talloze sandfly's. Echt niet te doen zoveel waren er. We hadden ons ingesmeerd met "goodbye sandfly" , maar daar trokken ze zich niet veel van aan. Nu ik dit schrijf denk ik dat het spul wel geholpen heeft tegen het bijten, we hebben er maar een paar plekken aan overgehouden denk ik. Op een gegeven moment waren er zoveel dat ik zowat een paniekaanval kreeg. Het enige wat ik nog kon bedenken was... Wegwezen!
Na de wandeltocht kwamen we weer bij de brug, om terug naar de overkant te gaan. Naast de brug was een kabel gespannen en daarmee kon je abseilend over de kloof naar de overkant, in plaats van de swingbridge. Het leek me gaaf dat een keer te doen, met een snelheid over zo'n diepte zeilen. Hans vond t maar niks, die durft dat soort dingen voor geen goud en zou het liefste willen dat ik het ook niet deed. Maar, het zag er te aanlokkelijk uit om voorbij te laten gaan. In het tuigje gehesen, actioncam op mijn hoofd en gaan! Hans stond doodsangsten uit en had al aan de man laten weten dat als ik de afgrond in zou gaan, de man er achteraan zou gaan. Hij kon er wel om lachen!
Het was een gave ervaring, maar toch ook wel eng om helemaal te vertrouwen op zo'n kabel! Het laatste stuk was nog het engste, met een noodgang kwam ik richting het einde, ik dacht nog, dit kan niet...... Maar het ging toch! Een harde klap, weer een meter of 20 terug en daarna was de vaart eruit. Als ik dat vooraf had geweten had ik het misschien niet gedaan, maar gelukkig ging het goed!
Er bleek een filmpje en foto's gemaakt te zijn, die heb ik op een usb stick meegekregen. Blij met de ervaring! 
Voor de deur nog een geocache gevonden waarin we onze eigen travelbug hebben achtergelaten. Het doel is dat ie zo snel mogelijk naar Moordrecht terug moet. Deze is al een keer eerder uitgezet geweest, in Frankrijk. Toen heeft het drie jaar geduurd maar uiteindelijk zat ie in een Moordrechtse cache. Grappig om te zien waar zo' n ding helemaal geweest is en hoeveel kilometers hij heeft afgelegd! Ben benieuwd of deze ook terug komt. Het gebeurt ook regelmatig dat ze onderweg zoek raken.

Na de bridge naar de camping, op een kwartiertje rijden. Het is een mooie plek en de zon schijnt nog volop. Ik vind het een beetje aandoen als Zuid Frankrijk. We lezen en niksen een beetje. Morgen blijven we hier ook nog, wie weet kunnen we ergens kanoën als het weer goed blijft!
En morgen alvast de great walk voorbereiden, waar we vrijdag aan beginnen!