18-2-2015 Hobbiton

In november hebben we al kaartjes gekocht voor een rondleiding door de filmset Hobbiton. Deze tour is 1 van de dingen waar we erg naar uitgekeken hebben en vandaag is het dan zover. Zodra we klaar zijn vertrekken, ook al begint onze rondleiding pas later op de ochtend. Op de weg er naar toe zie je waarom de landschaps scouts van Peter Jackson juist deze omgeving hebben uitgekozen voor de belangrijkste filmopnames van de Hobbit en de LOTR. Het is gewoon Middle Earth, en de glooingen in het landschap zijn perfect voor hobbitholes. Het verhaal gaat dat de farmer van wie dit land is, op een dag klaar was met werken en net de tv aanzette voor een rugby wedstrijd, toen er op zijn deur werd geklopt. Al mopperend ging hij opendoen, balend dat hij gestoord werd, stond Peter Jackson voor zijn deur. Vanaf dat moment is zijn hele leven veranderd, zijn boerenbestaan werd ingeruild voor een complete filmset. De man is nog steeds eigenaar van de grond, hij heeft het inmiddels overgedaan aan zijn zoon. Later tijdens de tour hoorden we dat de schapen van deze boer niet door de auditie zijn gekomen, ze zagen er te modern uit. Vanuit Schotland zijn bepaalde bruine schapen ingevlogen. Ook is er een asfalt weggetje aangelegd door zijn land, om alle vrachtwagens met filmmateriaal te kunnen vervoeren. 300 vrachtwagens op 1 dag is het maximum geweest. In totaal draaiden er 500 mensen op deze set.
Aangekomen op Hobbiton kijken we onze ogen uit. We laten onze voucher zien en ruilen ze om voor tickets. We kunnen een uur eerder als we willen, dat lijkt ons prima! We hebben dan nog steeds ruim een uur om rond te kijken. We duiken als eerste de shop in, omdat Hans op zoek is naar een boek waar de topografische kaarten inzitten. En natuurlijk, ze hebben het! Je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken of het is er, dus ook vingerhoedjes met de hobbit er op, of eierdopjes. Maar ook prachtige boeken en posters. We kopen wat aandenken en dan is het al weer tijd voor de rondleiding. Per touringcar worden we het gebied ingereden en na een kwartiertje stappen we uit. Met onze groep en de gids lopen we verder door het hele dorpje. Het is echt waanzinnig gaaf, zo mooi en zo echt allemaal. Er zijn natuurlijk allemaal verschillende hobbitholen, maar ook de bomen en planten erom heen zijn prachtig. Voor het eerst in de vakantie zien we honderden vlinders, die allemaal op die bloeiende planten afkomen. Het bijzondere vind ik, dat alles echt is, op 1 boom na. En voor de tour wordt alles perfect onderhouden, dus het blijft ook prachtig. De gids vertelde dat bij een bepaald hobbithole een medewerker al twee weken voor de set ging draaien, iedere ochtend de was buiten moest gaan hangen, en s'avonds het weer moest binnenhalen. Lijkt vreemd, maar op deze manier was er een looppaadje in het gras ontstaan, wat er veel natuurlijker uitziet dan wanneer iemand over mooi onbelopen gras loopt. Dat soort details maakt Peter Jackson tot de grote regisseur die hij is. We genieten enorm tijdens de rondwandeling, dat deze plek echt bestaat!
Halverwege de tour maken we een stop in café de Groene Draak. We kunnen kiezen tussen 4 bepaalde hobbitdrankjes. We nemen gingerbier en appelcider en nemen er een pasteitje bij. En zo zitten we in het café van Bilbo.
Voor Hans is dit ongeveer het toppunt van geluk. Hij leest de boeken al vanaf zijn  veertiende en weet er zo'n beetje alles over. Ik ben door de films en door Hans ook steeds enthousiaster geworden en heb me voorgenomen om in Nederland ook de Hobbit te gaan lezen. Ooit ben ik er in begonnen, in het boek van mijn broer Hans, maar toen ben ik niet ver gekomen. Dat gaat nu vast wel beter!
We zien het hol van Bilbo en Frodo, de partytree, het huis van Sam, het stenen bruggetje en nog veel meer. We zouden hier wel een dag kunnen rondlopen, maar helaas is de tour na twee uur voorbij. We nemen nog een kop koffie en stappen blij de camper weer in.
Gisteren hebben we besloten om zo ver mogelijk richting Whangarei, Annelies, te rijden en daar drie nachten te blijven tot zaterdag, als de camping leuk is tenminste.
We rijden ruim 4 uur en komen voorbij Auckland. Dat is echt een miljoenenstad en dat was te merken aan het verkeer. We hebben een uur in de file gestaan!
We stoppen op een camping bij Mangawhai heads. Een prachtige omgeving, aan de zee. Er is plek genoeg en we kiezen een plaats met uitzicht op zee. Op zich zouden we hier best willen blijven, ware het niet dat we kennis hebben gemaakt met onze achterbuurvrouw. We zijn echt niet lastig als het gaan om contacten met anderen, maar deze vrouw gilt de hele camping bij elkaar, en barst iedere 5 minuten in een krijsend gelach uit. We begrijpen nu waarop het hele rijtje voor haar caravan leeg is. Het is een vrouw uit Wales, maar woont al sinds 1981 hier, samen met haar boyfriend. Het is nu ochtend als ik dit schrijf, en vanmorgen begon ze met een begroetingsrondje bij alle buren. Ook op een niet normaal volume, niet te geloven. Ik ga zo voorstellen aan Hans dat we een paar kilometer verder rijden, minstens drie, anders hoor je haar nog!