21-25 februari 2015 Whangarei district

Zaterdagochtend ontbijten we, ruimen de camper op en gaan naar het dumpstation. Toilet geleegd, waste water geloosd en schoon water getankt. De camper is in principe helemaal klaar. Op de TomTom zien we dat het 70 minuten rijden is naar Annelies, Joop en Seabren, ongeveer 30 kilometer voorbij Whangarei, ze wonen in het plaatsje Taurikura. Best wel spannend, we hebben elkaar drie jaar geleden voor het laatst gezien, en toen de afspraak gemaakt dat we in 2015 naar NZ zouden komen. En nu is het zover! Ik heb uitgerekend dat we elkaar 38 jaar kennen, sinds de brugklas van de HAVO. De afgelopen jaren hebben we elkaar niet veel gezien en gesproken, maar we hebben altijd het contact onderhouden en gemerkt dat als we elkaar zagen, het dan ook meteen weer vertrouwd is. 
Op de een of andere manier lijkt deze rit langer te duren dan alle anderen, maar op een gegeven moment zien we dat we er binnen 5 minuten moeten zijn. Op het moment dat ik bedenk om even langs de kant van de weg te gaan staan om te kijken hoe we moeten rijden, zie ik Joop staan zwaaien! We moeten links de heuvel op!  We rijden door en aan het einde van de weg staat Annelies!
Gaaf om elkaar na drie jaar weer te zien, en nog wel met haar eigen gezin en in haar eigen huis! Seabren komt er ook aan gefietst, die was ook op zoek naar ons! We kletsen meteen weer honderduit onder het genot van een drankje.
Het huis is prachtig, uitzicht op de baai, veel grond er om heen en overal terrassen om lekker op te luieren. Maar het leukste is natuurlijk om elkaar weer te zien en herinneringen op te halen van vroeger. Annelies heeft foto's opgezocht van de schooltijd en samen oefenen we de namen van onze vroegere klasgenoten. Er is gelukkig nog niet veel mis met het lange termijn geheugen en we komen een heel eind! We lunchen met elkaar en Seabren is helemaal blij met het pak vlokken en het pak hagelslag. Dat moet meteen gegeten worden!
S'middags rijden we een stukje met de auto en maken een wandeling door Smugglers cove. De uitzichten zijn prachtig, steeds weer de baai en prachtig groene Shire landschappen. 
Na de track rijden we naar Ocean Beach, Seabren wil graag met Hans daar naar toe fietsen vanuit huis. Het is maar 7 kilometer, maar behoorlijke steile wegen. Voor een bijna 10 jarige enorm pittig, maar hij heeft zijn zinnen er op gezet. Er wordt afgesproken dit zondag te gaan doen! We bezichtigen ook nog de school van Seabren, wat moeten kinderen gelukkig zijn op zo'n school! Iedere dag zwemmen, hutten bouwen en ook nog eens in een prachtige omgeving!
Eenmaal terug thuis gaan we op het achterterras zitten met een wijntje en chipje. En kletsen natuurlijk weer, dat houdt niet op! We eten heerlijk lamsracks en we voelen ons helemaal thuis! 
De volgende dag, zondag, gaan we na het ontbijt naar de boot, de "Quibono". Dit is de boot waar Joop en Annlies 6 jaar de wereld mee rond hebben gezeild en nog twee jaar op hebben gewoond met Seabren. Ik heb al heel veel gehoord en gelezen over deze boot, maar heb hem nog nooit in het echt gezien.
Met een Dinghy varen we naar de boot. Prachtig en groot! Op de motor varen we de baai uit en daarna is er voldoende wind om op de zeilen te varen. Alweer een geweldige dag, op het water met mooi weer. Onderweg drinken we koffie en lunchen we. Tegen drie uur zijn we weer in de baai. Hans zwemt heel hard terug naar de kant. Hij hoorde nl net voordat hij het water in sprong dat er veel Stingrays zwemmen in de baai. Hij is als de dood dat hij er 1 raakt!. Wij gaan weer in de dinghy terug en komen ongeveer gelijk aan.
Terug thuis gaan Joop, Seabren en Hans de beloofde tocht naar Ocean Beach fietsen. Annelies en ik settelen ons met een fles wijn, chips en tijdschriften op het achterterras. Grappig genoeg komen we niet aan lezen toe maar kletsen we de afgelopen dertig jaar bij. De jongens zijn eerder terug dan we hadden gedacht, en we zijn natuurlijk allemaal supertrots op Seabren! Zonder stoppen heeft hij het in 1x gefietst!  De rest van de dag wordt hij ervoor beloond; een groot glas sprite, extra groot toetje en lang opblijven! Samen met Hans oefent hij nog "I see fire" op de gitaar! Na een kwartiertje begint het al echt ergens naar te klinken. Voor we het weten is de dag alweer voorbij. Wij slapen gewoon in de camper, maar douchen en eten in het huis. In bed horen we nog lang de roep van een klein uiltje, de Morepork. Hij roept zijn eigen naam, dus steeds horen we heel schattig: "Morepork"!
Maandag, als Seabren naar school is, gaan we met zijn vieren op pad. We gaan eerst naar een cave waar glowworms leven. Echt een bizar gezicht, als je in de grot staat, lijkt het wel de melkweg, zoveel lichtjes zie je. Voor Hans fijn om weer even in een grot te zijn, dan went het straks makkelijker thuis! (We gaan misschien dan toch maar eens wat meer licht in huis aanbrengen)
Na de grot rijden we naar  Kawakawa, het plaatsje waar de meest beroemde openbare toilet van NZ is. Een kunstenaar heeft het heel mooi gestyled, het lijkt wel het voorportaal van een Marrokaans paleis! Annelies en ik maken er gretig gebruik van!
We drinken onderweg koffie op de plek waar Joop en Annelies ooit aankwamen in NZ en rijden verder naar de Bay of Islands. In dit gebied liggen honderden eilandjes en zijn er talloze baaien. Het is prachtig om te zien. We gaan lopend met de ferry naar Russel, een mooi kustplaatsje. Daar lopen we rond, bezoeken een museum en lunchen. Hoewel het weer niet geweldig is vandaag, hebben we een heerlijke dag!
Seabren is bij een vriendje spelen en we halen hem onderweg op.
We drinken nog iets en kletsen weer over vroeger. Zo langzamerhand komen steeds meer herinneringen boven uit onze jeugd. We hebben natuurlijk allebei onze wederzijdse ouders gekend en herinneren elkaar aan bepaalde situaties. Ook komen we erachter dat we toch echt niet van die lieverdjes waren op de middelbare school. Geweldig, dingen die ik vergeten was ( verdrongen), weet Annelies en andersom. Zo hebben we ooit een beloning gehad vanwege het feit dat we een hondje hebben gered onder schooltijd. Het heeft zelfs in de schoolkrant gestaan. De waarheid was echter dat we in de kroeg hadden gezeten onder schooltijd en ik er een mooi verhaal van heb gemaakt, onder invloed van bessenjenever. En zo zijn er talloze verhalen te vertellen, waar ik niet altijd trots op ben! We eten s'avonds een lekkere curry, door Joop gemaakt! Natuurlijk willen Hans en Seabren nog even gitaar spelen, en dan is er alweer bijna een dag voorbij. We blijven nog twee nachten en rijden dan woensdag vroeg terug naar Auckland om de camper in te leveren.