19 en 20 februari 2015 Waipu Cove

Het voorstel om toch een stukje verder te rijden in verband met de krijsbuurvrouw werd unaniem aangenomen! Los van de burvrouw vond Hans het er toch te saai. Aangezien we natuurlijk geen haast hebben, gaat Hans eerst nog een uur hardlopen en zwemmen. We gooien er nog een was in en gaan heerlijk rustig inpakken. De buurvrouw is met de auto vertrokken, wat een verademing.
We zoeken een camping tussen hier en Whangarei en komen uit op Waipu cove, camp Waipu. Het lijkt ons een leuke camping, en het ligt aan de zee. Het is maar 20 minuten rijden, hoewel dit nog wel moeilijke twintig minuten werden. Voor het eerst waren we vergeten de koelkast te vergrendelen en bij een haarspeldbocht halverweg,vloog de deur open en ging de hele inhoud door de camper. Echt een plek om te stoppen was er niet, dus Hans maar naar achteren geklommen en ik ondertussen rustig doorrijden. Gelukkig zag ik een soort inhammetje waar de camper net aan in paste. Ellende hersteld en weer vrolijk verder.
De camping is inderdaad leuk, we zitten op een rustig veldje, naast de opgang naar het strand. Vanuit de camper horen we golven van de oceaan, geweldig! Het duurt niet lang voor we de zee in gaan en op het strand liggen te lezen. We blijven hier de komende twee dagen en gaan verder niets meer doen qua cultuur of wandelen. We merken dat we de laatste weken zoveel indrukken hebben opgedaan, dat we tijd nodig hebben om dat te verwerken. Geen nieuwe dingen, maar gewoon een paar normale dagen!
Hans heeft de "bergpas" van net uitgezocht om nog een keer met de fiets te doen, hij vertrekt na het zwemmen en doet er bijna twee uur over. Ik zit ondertussen lekker op internet met mijn Ipad, dat is best lang geleden! (voor ons allebei het normale leven hahaha)
S 'avonds lopen we een stukje van de camping af en zien een gezelig restaurant. We eten een anti pasta schotel voor twee personen en delen daarna een pizza. We hebben  nog niet eerder zo lekker gegeten hier!
Eenmaal terug kijken we nog wat opgenomen filmpjes en lezen nog iets. En zowaar, ik slaap ook nog eens heerlijk!
Vandaag, vrijdag, blijven we hier ook nog en gaan dan morgen naar Annelies, Joop en Seabren. Daar hebben we ook weer heel veel zin in, leuk om ervaringen over Nieuw Zeeland uit te wisselen en gezellig te kletsen met elkaar! En Hans gaat op verzoek "I see fire" proberen te leren aan Seabren, op de gitaar! Als we bij Annelies weggaan, dinsdag, dan begint het einde wel een beetje te naderen. Vandaag over een week vliegen we terug! En ook daar heb ik heel veel zin in, bijna 6 weken zonder de kinderen is best lang!
Voor nu genieten we gewoon verder, het weer is prachtig, de camper is helemaal opgeruimd en schoongemaakt, Hans heeft weer twee uur gefietst en we gaan zo weer de zee in.

aanvulling: de zee zijn we niet meer ingeweest want ineens werd het donker en begon het te regenen. In de camper hebben we gelezen en wat gegeten. Na een uurtje werd het droog en zijn we een aantal  caches in de buurt gaan doen. Lopend leek het goed te doen, de verste was hemelsbreed twee kilometer. Tja en dan blijkt het altijd weer anders dan we dachten: het werd gewoon een trail van 4 uur, met pittige klimmen en gevaarlijke rotspaadjes. Wel supermooi en echt de moeite waard. De trail is uitgezet maar niet goed onderhouden. We zagen onderweg een bordje dat ze bezig zijn met inzamelingsacties. Dit is niet echt wat we bedoeld hadden met een rustdag, maar ja, we vinden wandelen wel geweldig! Als beloning zijn we op het terras van het restaurant van gisteren neergestreken en hebben we een lekker biertje genomen. We gingen om half vier weg en waren uiteindelijk pas om kwart over negen thuis!